مادر

جوانى سر از رأى مادر بتافت        دل دردمندش به آذر بتافت

 

چو بیچاره شد پیشش آورد مهد        که اى سست مهر فراموش عهد

 

نه در مهد نیروى حالت نبود        مگس راندن از خود مجالت نبود؟ 

 

تو آنى کزان یک مگس رنجه اى         که امروز سالار و سرپنجه اى

 

به حالى شوى باز در قعر گور         که نتوانى از خویشتن دفع مور

 

دگر دیده چون برفروزد چراغ         چو کرم لحد خورد پیه دماغ؟

چه پوشیده چشمى ببینى که راه         نداند همى وقت رفتن ز چاه

 

تو گر شکر کردى که با دیده اى         وگرنه تو هم چشم پوشیده اى

 

(سعدی)

منبع:jomalatziba.blogfa